Tempranillo jest szczepem rozsławiającym winiarską Hiszpanię. Może się zdarzyć, że nawet nie wiemy, że pijemy wino z tego szczepu i to nie tylko dlatego, że nazwa Tempranillo jest różnie wymawiana w zależności od regionu. Zmienia też samą nazwę.
W Katalonii znany jest jako Ull de llebre („oko zająca”), w Ribera del Duero – Tinto fino lub Tinta de pais, w Toro – Tinta de toro, w La Mancha i Valdepenas – Cencibel. Poza Hiszpanią, np. w Portugali znane jest jako Aragonez – na południu (Alentejo) i Tinta roriz – na północy (Duoro). To wszystko świadczy o tym, że szczep jest głęboko zakorzeniony na Półwyspie Iberyjskim.
Odmiana wywodzi swą nazwę od hiszpańskiego „temprano” co znaczy wczesny, ponieważ dojrzewa kilkanaście dni wcześniej niż inne szczepy. Jest rdzennie hiszpańska choć jedna z legend utrzymywała, że sprowadzili ją zakonnicy pielgrzymujący z Burgundii do Santiago de Compostella.
Tempranillo, choć występuje w niemal całej Hiszpanii, to najwięcej chwały przynosi takim regionom jak Rioja i Ribera del Duero. Dość wspomnieć, że słynna Vega Sicilia powstaje właśnie z tego szczepu. Jest to szczep niezwykle uniwersalny. Gdy jest młody ceni się w nim pewną szorstkość, zadziorność. Natomiast im jest starszy i dłużej beczkowany zyskuje na elegancji, taniny łagodnieją, nabiera typowych aromatów cedru, malin, wanilii, tytoniu, garbowanej skóry. Nie jest nadto samolubny, fantastycznie łączy się z Merlot i Cabernet Sauvignon. Takie wina potrafią być nad wyraz żywotne, również w wieku kilkudziesięciu lat.
Może Cię również zainteresować charakterystyka szczepu Sauvignon Blanc >>>
