Pinot Noir to chyba najbardziej „kobiecy” czerwony szczep, jego stolica to oczywiście Burgundia. Daje wina o delikatnym zabarwieniu i sporej zawartości tanin, ze względu na podatność na gnicie preferuje dobrze drenowane gleby.
Pinot Noir to chyba najbardziej „kobiecy” czerwony szczep, jego stolica to oczywiście Burgundia. Daje wina o delikatnym zabarwieniu i sporej zawartości tanin, ze względu na podatność na gnicie preferuje dobrze drenowane gleby.
Szczep nie ma jednego charakterystycznego aromatu, w zależności od miejsca i dojrzałości wina może dawać zupełnie odmienne bukiety; ogólnie kwitnie i dojrzewa stosunkowo wcześnie – nadaje się zatem do umiarkowanie chłodnych miejsc.
Ilość klonów Pinot Noir jest ogromna, Antony Hanson w swojej pracy o Burgundii wyróżnia ponad 1,000 różnych typów i klonów Pinot Noir; niemniej jednak posiada on przebogatą historię, nazwę „Pinot vermeil” odnajdujemy już w burgundzkich księgach z 1375 roku.
We Francji uprawy Pinot Noir koncentrują się w północno wschodnich regionach (Burgundia, z czego 2/3 w Côte d’Or, Alzacja i oczywiście Szampania, gdzie Pinot Noir służy do produkcji szampanów).
W Niemczech Pinot Noir funkcjonuje pod nazwą Spätburgunder i daje wina bardzo delikatne w kolorze (mogą być wręcz pomylone z winem różowym), których eksport jest jednak dość marginalny.
We Włoszech uprawiany jest głównie w północnych regionach, gdzie znany jest jako Pinot Nero i poza nielicznymi wyjątkami daje pospolite wina.
Poza Europą Pinot Noir znajdziemy również w Oregonie, Kalifornii i niektórych, chłodniejszych częściach Australii, swoistą karierę zaczyna robić w Nowej Zelandii.
