Warto pochylić się dwie chwile nad tym arcyciekawym szczepem. Historia jego pochodzenia może stanowić ciekawy przyczynek w dyskusji na temat rywalizacji win europejskich z nowoświatowymi.
Otóż Carmenere był niezwykle rozpowszechniony w Bordeaux do połowy XIX wieku. Wraz z Cabernet Franc był szczepem wiodącym i współtworzył doskonały wizerunek win bordoskich. Niestety filoksera wyniszczyła plantacje Carmenere. Gorzej też niż inne szczepy znosił sadzenie na podkładkach. Koniec końców jest on nadal używany przy kupażowaniu, ale raczej w ilościach symbolicznych.
Również na połowę XIX wieku datuje się początek bytności szczepu w Chile. Aczkolwiek była to bytność przez niemal 150 lat utajona. Otóż Carmenere przywieziono do Chile jako Merlot i ta pomyłka utrwaliła się na półtora wieku. Dopiero w 1991 roku Francuz Claude Valat, jako pierwszy, podważył autentyczność Merlota uprawianego w Chile. Po przeprowadzeniu badań DNA okazało się, że chilijskim Merlot jest właśnie Carmenere. Co ciekawe pierwszy winiarz, który odważył się w 1997 r. napisać nazwę tego szczepu na etykiecie musiał zapłacić karę za używanie jednej z niezarejestrowanych odmian:-)
Obecnie można patrzeć na to z przymrużeniem oka, wszak Chilijczycy starają się wylansować Carmenere jako swoją odmianę narodową. A pasuje ona jak żadna inna, gdyż Carmenere ma wszelkie cechy tak pożądane w południowoamerykańskim winiarstwie. Świetnie starzeje się w beczce, charakteryzuje się aromatami jeżyn, wiśni, śliwek, cynamonu. Jedynym minusem jest to, że nadal w Chile bardzo wiele win z odmiany oficjalnie sprzedawanej jako Merlot to w rzeczywistości Carmenere, co oczywiście nie przeszkadza w delektowaniu się tymi dwoma siostrzanymi winami.
Poznaj charakterystykę win chilijskich >>
